مطلب مهمی که باید متذکر شد لزوم مواظبت و مراقبت از آفتها و گناهان زبان است که از جمله خواندن مسلمان بلقبی زشت که او را ناراحت کند یا به کلمه ای او را رنجیده سازد تا جایی که از رسول خدا روایت شده که به  غلام و کنیز خود خطاب غلامی و کنیزی ننمایید بلکه یابنی یعنی ای فرزندم یا فتاه بگویید ای جوان یا جوانمرد.

نباید این قسم گناه را کوچک و ناچیز دانست زیرا اولا هر گناهی را که آدمی ناچیزش گرفت بزرگ و در نامه عملش ماندنی خواهد شد.

ثانیا این قسم گناه، آمرزیده شدنش علاوه بر توبه و عذرخواهی از خداوند، متوقف بر عذرخواهی و دلجویی از آن کسی است که او را رنجانده و گاه میشود که مزاح تندی با مسلمانی میکند و او را میرنجاند و کار خود را خطا و گناهی نمیداندتا از او دلجویی و عذرخواهی نماید و پس از مرگش به همین یک گناه مدتها گرفتار خواهد بود. و شاهد این مطلب آیه شریفه (هر کس هموزن ذره ای بدی کند آن را میبیند.)سوره زلزلت آیه آخر

داستانهای شگفت آیت الله دستغیب، داستان124